Η παραφίμωση είναι η κατάσταση που συμβαίνει όταν η ακροποσθία έλκεται πίσω από τη βάλανο του πέους και δεν μπορεί να επιστρέψει στην κανονική της θέση. Αποτελεί μια επείγουσα ουρολογική κατάσταση, καθώς μειώνεται η ροή του αίματος στη βάλανο του πέους. Αν αυτό παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να προκαλέσει ισχαιμία και νέκρωσης της περιοχής. Η διάγνωση της παραφίμωσης γίνεται από τον ουρολόγο με βάση το ιστορικό και τη φυσική εξέταση του ασθενούς.

Η αντιμετώπιση πρώτης γραμμής είναι η προσπάθεια ανάταξης της παραφίμωσης με ειδικό χειρισμό . Καλό είναι όλοι οι χειρισμοί να γίνονται μετά από χορήγηση τοπικής η περιοχικής αναισθησίας καθότι πρόκειται σε κάθε περίπτωση για επώδυνες παρεμβάσεις.
Αν αποτύχει η συντηρητική αντιμετώπιση, το επόμενο βήμα είναι η ραχιαία σχάση, κατά την οποία γίνεται μια μικρή τομή στη ραχιαία επιφάνεια του πέους ώστε να αποσυμφορηθεί το οίδημα που έχει δημιουργήσει η περίσφιξη των ιστών. Καλό είναι εφόσον είναι εφικτό να προχωράμε σε δεύτερο χρόνο σε περιτομή, ώστε να αποφευχθεί τυχόν υποτροπή.