Επιδημιολογία

Ο καρκίνος του νεφρού αποτελεί την τρίτη συχνότερη κακοήθεια του ουροποιητικού, και παρατηρείται μια σταθερή αύξηση της επίπτωσης του τις τελευταίες 2 δεκαετίες. Είναι ελαφρά συχνότερος στους άνδρες και έχει μια μέση ηλικία εμφάνισης τα 65 έτη.

Παράγοντες κινδύνου αποτελούν το κάπνισμα, η παχυσαρκία, η αρτηριακή υπέρταση καθώς και το οικογενειακό ιστορικό.

Διάγνωση

Η πλειοψηφία των ασθενών παραμένουν ασυμπτωματικοί κατά τα αρχικά στάδια της νόσου. Η κλασσική τριάδα συμπτωμάτων( πόνος, αιματουρία, ψηλαφητή κοιλιακή μάζα) είναι σημείο προχωρημένης νόσου και εμφανίζεται σε μια μικρή μειοψηφία ασθενών.

Στις περισσότερες περιπτώσεις ο ασθενής διαγιγνώσκεται κατόπιν διενέργειας τυχαίου ελέγχου με υπερηχοτομογράφημα η αξονική τομογραφία.

Εξέταση εκλογής για τη διάγνωση είναι η αξονική τομογραφία με ενδοφλέβιο σκιαγραφικό και εναλλακτικά η μαγνητική τομογραφία σε περίπτωση αλλεργίας του ασθενούς στο ενδοφλέβιο ιωδιούχο σκιαγραφικό.

Θεραπεία

Βασική θεραπευτική προσέγγιση στον νεφροκυτταρικό καρκίνο αποτελούν

  • Η ριζική νεφρεκτομή
  • Η μερική νεφρεκτομή
  • Ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές (κρυοθεραπεία/ θεραπεία με ραδιοκύματα)

Η επιλογή της κατάλληλης τεχνικής εξαρτάται κυρίως από το μέγεθος του όγκου, αλλά και την ακριβή του τοποθεσία εντός του νεφρού καθώς και τη λειτουργικότητα του έτερου νεφρού σε